Dubbel gevoel bij 4 mei
Dit is heel persoonlijk: ik heb een dubbel gevoel bij deze datum. Op 4 mei is het Nationale Dodenherdenking. Én het is de dag dat mijn man en ik verkering kregen. 20 jaar geleden.
Hoe kregen we het voor elkaar om daar déze datum voor uit te kiezen? Geen idee. We zullen vrij zijn geweest die dag – oh ja en verliefd natuurlijk, dus stekeblind voor de wereld om ons heen.
Ik heb dit jaar dus een jubileum te vieren én ik voel me bedrukt. Ik wil aandacht geven en respect tonen aan de mensen die in oorlog leven of hebben geleefd. En ik wil ook ons samenzijn (20 jáár!) vieren.
Dat is toch niet te doen, op één en dezelfde dag?
Stilstaan bij wat echt belangrijk is
Terwijl ik hierover mijmer, valt me in dat het toch een beetje over hetzelfde gaat. De Dodenherdenking en mijn verkeringsdag. Het gaat namelijk om ‘stilstaan bij’. ‘Dankbaar zijn voor’. ‘Aandacht geven aan’. Het ene is wat vrolijker om bij stil te staan dan het andere, maar beide herinneringen zijn mega-waardevol in een mensenleven.
Mijn wens voor jou
Wat je vandaag doet en waar je aan denkt, is heel persoonlijk. Ik wens je toe dat er herinneringen, gedachten en gevoelens naar boven komen die je laten zien wat voor jou echt belangrijk is.
