Stel, je hebt een training Storytelling gedaan en je bent helemaal in je nopjes met je nieuwe verhaal. Je neemt je voor om vanaf nu nooit meer in het algemeen te praten, maar altijd met specifieke voorbeelden te duiden wat je bedoelt. Geen loze cijfers meer, maar je pikt er díe uit waar je echt wat over te melden hebt. Geen rondje ‘stavaza’ (stand van zaken), maar een écht inkijkje in wat er speelt in het project.
En dan de praktijk
We hebben het vaker gehoord: de voornemens, het enthousiasme over de persoonlijke manier van vertellen, het echt duidelijk maken van wat je nou eigenlijk zegt.
Bij Aviko bijvoorbeeld zijn we een jaar lang bezig geweest met de afdeling Leren en Ontwikkelen. Op de laatste bijeenkomst moesten ze met het schaamrood op de kaken bekennen dat ze hun verhaal soms vergeten te vertellen. Gelukkig hebben we ze kunnen helpen met deze praktische tip:
Vertel verhalen - in plaats van iets anders
Dit team van Aviko heeft ervoor gekozen om bij elke teamvergadering te benoemen waar ze hun gezamenlijke verhaal verteld hebben en welk doel ze daarmee hebben bereikt.
Bij een andere organisatie kwamen we deze variant tegen: bij elk clusteroverleg is er een collega aan de beurt die zijn/haar verhaal deelt over het project. En geeft daarna de ‘microfoon’ door aan de volgende collega.
Variaties genoeg. Waar het om gaat is dit: vertel verhalen niet als extra op de toch al volle agenda. Vind het vanzelfsprekende moment in jullie agenda waar je verhalen gaat delen. In de plaats van een andere (lees: saaiere) manier van communiceren.
P.S.: Bij Aviko zijn we in gesprek gegaan. Vergeten ze echt hun verhaal te vertellen? Waar zijn we dan dit jaar voor bij ze geweest? Gelukkig kwamen we erachter dat ze hun gezamenlijk boodschap zo goed geïnternaliseerd hadden dat ze het inmiddels onbewust aan het uitdragen waren. Dus in 1 jaar van bewust onbekwaam, naar bewust bekwaam én naar onbewust bekwaam.
Let op: dan is het dus nog steeds heel belangrijk om bewust de momenten te kiezen waarop je je verhaal met elkaar deelt!
