Help! Ik wil niet opscheppen
Ik kom zoveel medewerkers tegen die zichzelf tekort doen. Zoals laatst Daniël. Een man uit één stuk. Werkt hard en vraagt ook veel van zijn team. Zijn standaarden zijn hoog, je zou hem ‘hard voor zichzelf’ kunnen noemen.
En tegelijkertijd bescheiden.
Hij heeft een afkeer van bla bla. Maar ziet wel collega’s die ‘slijmen bij de baas’ hogerop komen. Hij wordt nergens voor gevraagd.
Met enige schroom vraagt hij mij hoe hij zich kan profileren (het woord krijgt hij ternauwernood zijn strot uit) zonder dat ge- bla bla.
Blijf jezelf, maar blijf niet stil
Tja, waar ga je het opeens over hebben als je op missie bent om jezelf te profileren, terwijl je daar juist een hekel aan hebt?
Heel simpel: je spreekt je wensen en ambities uit. Die hou je niet meer voor jezelf. Ook de dingen die je hebt meegemaakt op je werk die ertoe doen voor jou, vertel je. Aan de lunchtafel, in een beoordelingsgesprek, tijdens een rondje ‘stavaza’ (stand van zaken) bij een vergadering.
Het werkt: Daniël wordt opeens uitgenodigd om zitting te nemen in een sollicitatiecommissie. Omdat hij zich heeft uitgesproken over het aannamebeleid. Hij is van mening dat jongeren een kans moeten krijgen op een baan en het vak gaandeweg leren. En hoppa: een week later zit hij aan de tafel waar hij het verschil kan maken.
