Ken je die quote: “Sorry dat ik je een lange brief schrijf, ik had geen tijd voor een korte”?
Die schijnt van Blaise Pascal te zijn, een Franse wetenschapper uit 1623.
Zijn uitspraak kwam laatst weer in me op.
Tijdens een supervisie van het train-de-trainerprogramma komt namelijk iemand met de casus:
“Hoe kan ik mijn verhalen korter opschrijven, zodat het mij en de lezer minder tijd kost?”
Jajks, denk ik direct. Dat werkt zo niet. Als jij je verhaal korter maakt, zal het de lezer minder tijd kosten, maar jou alleen maar meer.
Schrijven is schrappen
Het is net als met vertellen: ALLES benoemen heeft geen zin. Dat is gewoonweg teveel. Het werkt zelfs averechts: mensen haken af, omdat ze te lang moeten wachten op je punt.
En dat is precies wat je nodig hebt om kort en krachtig je verhaal te kunnen doen:
Weten wat je punt is.
Het punt van de schrijfster in dit voorbeeld is de enorme betrokkenheid van haar collega bij een mentaal zwakke cliënt.
Het helpt mij enorm om te weten wat er met die cliënt aan de hand is. Zonder een inkijkje in het leven van die bewoonster kan ik niet invoelen wat de inzet van die collega betekent. Een beeld dat ze in het verhaal oproept, krijg ik direct weer voor de geest als ik aan haar verhaal denk: de vrouw zit tussen de verhuisdozen ingeklemd op bed. Zoveel heeft ze verzameld in haar huisje dat het te gevaarlijk is geworden om er te blijven wonen.
Maar dat betekent niet dat ik alle jeugdtrauma’s, gevolgde therapieën en diagnoses hoef te kennen.
Kort, maar krachtig beeld
Om je punt te maken, moet je dus 1) zelf goed snappen wat je boodschap is, en 2) vertel je genoeg om anderen te laten invoelen wat je bedoelt. Niet teveel, maar ook niet te weinig.
Je wil dat mensen je verhaal onthouden. Geef ze dus een raak beeld om aan terug te kunnen denken.
Welk beeld komt er bij jou in je op als je aan een betekenisvol moment op je werk denkt?
