Een paar jaar geleden ben ik op een congres als deelnemer. Vooraan in de zaal – om alles te kunnen horen en zien. Ik zit al op het puntje van mijn stoel, want de marketingmanager van Dopper komt zo aan de beurt.
Ik hou van Dopper. Ik ben weg van hun makkelijke flessen en drink liters water, overal waar ik heen ga.
Ze zou dus alles kunnen zeggen. Op elke manier haar praatje beginnen. Ik ben al één en al oor.
En toch grijpt ze me bij de lurven door haar intro:
“Ik zal even vertellen waarom ik hier werk”
Ze liet een foto zien van de zee waar ze surft. Ze wil dat die plek schoon wordt en schoon blijft. Geen plastic afval in die zee!
Het briljante van zo’n opening
Het meest briljant aan deze opening is dat ik door die paar zinnen haar enorme betrokkenheid voel. Het raakt me én het blijft hangen: ik zie die zee nog steeds voor me.
Hoe pas je dit toe?
Eerlijk: ik moet me steeds bewust voornemen om mijn eigen praatje zo te openen. Anders vergeet ik het. Ga ik vertellen over het ontstaan van de Vertelschool of wat we willen betekenen voor organisaties.
Oftewel: bereid je bewust voor op deze opening.
Wat zeg jij dan?
Iedereen heeft een eigen persoonlijke reden om ergens te werken. Ga dus niet het verhaal van een ander overnemen. Bij mij zou dat surfverhaal bijvoorbeeld echt geen hout snijden. Ik moest altijd plat op de plank peddelend terug, als ik weer eens aan de overkant van een meer was beland en de wind niet meer in het zeil kreeg.
Misschien wilde jij als kind al worden wat je nu bent. Of doe je met jouw werk een bijdrage aan jouw ideale wereld. Of heb je jezelf – tot je eigen verbazing – met dit werk kunnen ontwikkelen tot de persoon die je nu bent. Of… vul in: het is jouw reden om daar te werken.
Als ik het je nu zou vragen: waarom doe jij jouw werk? Wat is dan je antwoord?
Leuk om te horen, dank voor je reactie.
