Een bal meppen is niet nieuw voor me. Net als jij al je hele leven verhalen hoort en vertelt. Maar als je er beter in wil worden, lijkt het wel alsof je het niet meer kan, omdat er zoveel is om op te letten.
Van bewust onbekwaam
Als mijn tennistrainer net de oefening heeft uitgelegd praat ik hem in mezelf na. “Denk aan je tussengreep, maak een splitstep, níet slaan naar de bal, maak hoeken.” Het in mijn hoofd prenten van alle aanwijzingen en ook nog een volley goed raken, dat is soms een beetje teveel tegelijkertijd. Wel de splitstep maken, maar vervolgens de bal missen. Ouch.
Hoe pas je dit toe?
Eerlijk: ik moet me steeds bewust voornemen om mijn eigen praatje zo te openen. Anders vergeet ik het. Ga ik vertellen over het ontstaan van de Vertelschool of wat we willen betekenen voor organisaties.
Oftewel: bereid je bewust voor op deze opening.
Naar bewust bekwaam
En toch, na 3 jaar training, sla ik veel meer services in. Omdat ik weet hoe het moet.
Snap ik dat ik naar het net door moet lopen als ik een bal in het midden van het veld heb gepakt.
En het ultieme doel: onbewust bekwaam
Ik kijk met een lichte jaloezie naar mijn trainingsmaatjes die niet meer na hoeven te denken over hoe ze hun racket vasthouden. Zij verplaatsen hun handen tijdens de ralley zonder dat ze het doorhebben. Zij zijn zich tijdens het spelen onbewust bekwaam.
Dat gaat met goede verhalen vertellen ook zo:
Dat gaat met goede verhalen vertellen ook zo:
Iedereen kan het al. Maar als je er beter in wil worden, zul je jezelf nieuwe technieken moeten aanleren. En dan kan het in het begin wel eens lijken alsof je – zoekend, haperend en struikelend – het slechter doet dan ooit!
Maar wees gerust: oefening baart echt kunst. Uiteindelijk vertel je weer verhalen naar hartenlust, maar dan bekwamer dan ooit, omdat je wéét wat werkt en het toepast, zonder erbij na te denken.
