‘De kracht van de verbeelding’, daar moest mijn – allereerste! – keynote over gaan. Mijn dochters (16 en 14) zaten ietwat verveeld in de zaal, maar het werkte ook bij hen: “Ik was in het Pantheon!” “Ik zag de vingers van Michelangelo.”
Ik ben nog nooit in Rome geweest. En toch werd ik gevraagd als inspirerend spreker voor de boekpresentatie van “Spiegels van Rome” (een lijvig en prachtig boek met verhalen over Rome met thema’s die vroeger en nu actueel zijn, aanrader).
Ik wil niet alleen vertellen over de kracht van verhalen, ik wil het je laten voelen.
Ik wil de stad Rome tot leven wekken – ook al zitten we binnen, in een theaterzaal in Schiedam. Door het publiek te vragen naar hun dierbare herinneringen aan de momenten die ze in die historische stad hebben beleefd, of de plekken waar ze graag willen zijn.
Ik duik met mijn microfoon tussen het publiek en hoor over de ijssalon met wel 100 smaken. Het water loopt me in de mond. Een ander vertelt over een verlaten dorpje die hij heeft ontdekt en alleen al het uitspreken van de plaatsnaam in dat zangerige Italiaans maakt dat we er even met zijn allen lijken te zijn, op dat zinderende Italiaanse platteland.
Hoe pas je dit toe?
Eerlijk: ik moet me steeds bewust voornemen om mijn eigen praatje zo te openen. Anders vergeet ik het. Ga ik vertellen over het ontstaan van de Vertelschool of wat we willen betekenen voor organisaties.
Oftewel: bereid je bewust voor op deze opening.
Goede verhalen zijn verbindend
Door die paar mensen uit het publiek even aan het woord te laten, kwam de stad tot leven in al onze hoofden. Het gevoel dat je met zijn allen ergens bent en naar hetzelfde kijkt, werkt verbindend. Je denkt dat je verliefd bent geworden op Rome, maar eigenlijk ben je smóór op elkaar. Omdat je samen iets heel moois hebt beleefd.
De kracht van verhalen- niet te onderschatten
Waar ga jij het liefst heen als je in Rome bent?
