De workshops die we voor IPMA geven (een betrokken club van project- en verandermanagers en -ondersteuners met iets van 12 duizend leden) zijn altijd kort, maar krachtig. De deelnemers melden zich vrijwillig aan om te proeven van een methodiek, inzicht en/of instrument die ze misschien wel toe willen passen in hun eigen praktijk. Het uitwisselen van kennis en ervaring en het samenwerken aan een thema versterkt het netwerk van deze beroepsgroep. Zo positief en energiek, ik word daar helemaal blij van! Je kan trouwens ook meedoen aan deze gratis sessies als je geen lid bent van IPMA. Hou gerust mijn LinkedIn-pagina in de gaten: ik deel altijd wanneer we er weer een organiseren. 

Met samengeknepen billen de tijd in de gaten houden

We willen in die workshops laten proeven aan onze methodiek. Zodat de deelnemers in een uur, anderhalf uur kunnen ervaren of het wat voor ze is en dat qua tijdsinvestering makkelijk kunnen combineren met hun dagelijkse werk. 

Nou vind ik het heerlijk om met een korte klap waanzinnige inzichten te geven. Dus dat ‘kort, maar krachtig’ ligt mij wel. Er zit echter wel een keerzijde aan: de ruimte en tijd die je hebt om van het programma af te wijken is er minder dan als we de volle 3 uur ervoor uit trekken. Dus soms zit ik met samengeknepen billen de tijd in de gaten te houden als er veel vragen of reacties zijn. 

JA zeggen, JA doen

Zo ook bij de workshop ‘JA zeggen, JA doen’. Die wilden we in één uur geven. Al vanaf de start zat ik met haast in mijn donder. De insteek van de workshop was: als je je teamgenoten erachter laat komen waar zij voor staan, zéggen ze niet alleen JA tegen het werk wat daarbij aansluit, maar DOEN ze het ook daadwerkelijk. 

Hoe kom je er nou achter waar iemand het voor doet? Door ze te terug te laten kijken op wat ze gedaan hebben in hun werk. Specifieker: wat zijn voor iedereen individueel de momenten die ze hebben meegemaakt op hun werk waar ze met trots en een grote glimlach op terugkijken? Omdat ze van betekenis hebben kunnen zijn; een waardevolle bijdrage hebben kunnen leveren. Dáár zit in besloten waarom zij dat werk zo belangrijk vinden. 

De vragen buitelden over elkaar heen

Laat ik duidelijk zijn: ik bloei op van interactie met de deelnemers. Ik wil dat ze vragen stellen, reactie geven en zich de stof zo eigen maken dat ze advies willen over hun eigen praktijk. Dan gebeurt het echte leren en daar word ik heel blij van. En tegelijkertijd moet ik er dus voor waken dat we op tijd kunnen afsluiten en alle stappen behandeld hebben. 

In deze workshop leek het wel of er een beerput aan ervaringen open ging van collega’s die JA zeiden, maar NEE deden. De vele vragen gingen daar dan ook over. Mijn hart maakte een sprongetje: de deelnemers zaten op het puntje van hun stoel: dit onderwerp was ze uit het hart gegrepen!

Ik zal de vragen even samenvatten in één overkoepelende vraag: Hoe kun je commitment verwachten als de collega’s er geen passie voor hebben? Concreet ging dit bijvoorbeeld over een saai taakje in een project dat wel moest gebeuren, maar waar niemand zin in had. Op het actielijstje stond het concreet belegd, maar in de praktijk gebeurde er keer op keer niets. Te saai, te onbelangrijk. 

Passie is er heus niet altijd. Zoom in op Intentie en Commitment:

Passie is natuurlijk heerlijk. Je werkt in een flow, je vergeet de tijd, alles gaat vanzelf. Maar ff eerlijk: je hebt toch niet passie voor alle onderdelen van je werk? Ik vind dat je de term ‘passie’ exclusief mag houden voor die zaken en taken waar je echt helemaal gek van bent, je blij van wordt als je ermee bezig bent en niet eens doorhebt dat het je werk is. 

Als de passie er niet is, wat dan? Hoe voorkom je dan het JA zeggen, NEE doen? 

Ik geef een voorbeeld. Laat ik doorgaan op die situatie uit de praktijk van een van de deelnemers, namelijk dat een collega een saai taakje keer op keer laat liggen. (Typisch voorbeeld van JA zeggen, NEE doen dus.) De passie voor dat taakje is er duidelijk niet. Maar ook zonder passie, kun je je committeren aan dat (saaie) deel van je werk. Daarvoor richt je je aandacht op 2 dingen: intentie en commitment. 

Met intentie bedoel ik: wat zeg ik belangrijk te vinden of wat neem ik me voor? 

Met commitment bedoel ik: welke concrete actie laat ik vervolgens in de praktijk zien? 

Op het niveau van intentie kun je (bij gebrek aan passie) op zoek gaan naar wat belangrijk is voor die collega. Misschien zit dat in het gezamenlijke streven van de organisatie, waar hij/zij ook een aandeel in wil verzorgen. Dan verbindt hij/zij zich met het hogere doel van het werk en is dat de motivatie om ook die saaiere taakjes te gaan doen: it’s for the greater good.

Je kan het ook over een andere boeg gooien: de individuele waarden van je collega. Misschien vind ie het wel belangrijk om te doen wat ie zegt, of wil ie er voor anderen zijn, als collegiaal gezien worden etc. 

Door het concrete taakje als onderdeel te laten zien van een (gezamenlijke of individuele) waarde volgt het commitment makkelijker. JA zeggen = dan ook JA doen. Omdat ze weten waarvoor ze het doen. Dat vergt wel onderhoud: het 1 x benoemen is niet voldoende. Blijf bewust benadrukken hoe de verschillende onderdelen van het werk bijdragen aan de grotere waarden die jullie nastreven. Wedden dat dat lekkerder werkt, ook al is het taakje saai? 

Binnen de tijd

Een van de waarden die ik belangrijk vind in het werk dat ik doe is: verwachtingen waarmaken. Bij deze workshop heb ik daarom de tijd genomen die nodig was om de vragen te behandelen die relevant waren voor de hele groep en de vragen die gingen over heel individuele situaties heb ik geparkeerd om ná de workshop 1 op 1 te bespreken. Zo hadden we nét tijd genoeg om onze methodiek te delen, te laten ervaren en de interessante praktijkkwesties plenair te behandelen. En konden we na een uur tevreden uitpuffen. 

Zelf doen

Vind je het interessant om zelf aan de slag te gaan met het verbinden van je werkzaamheden aan een hoger doel? Doe dan gerust de oefening die ik hierboven beschreef: zoom in op wat je belangrijk vindt en kijk welke concrete consequenties dat oplevert voor je taken: aan welke committeer jij je werkelijk? Als je nog een stapje verder wilt gaan, doe je deze oefening niet in je eentje, maar met je collega’s.