Het was net voor de zomer. Een eerste ouderavond op de nieuwe middelbare school van de oudste dochter.

Docent: “Dat het wel leuk was als de ouders elkaar ook alvast leren kennen.”

Ik in gedachten: Ja! Kwispel kwispel, altijd zin om nieuwe mensen te leren kennen!

Een van de ouders roepend: ‘Kunnen we meteen een appgroep maken!’

Ik, rollend met de ogen: Oohh nee… niet nóg een appgroep…

De docent parkeerde dit idee netjes voor ná de ouderavond en vervolgde:

“misschien kunnen jullie elkaar vertellen waar jullie trots op zijn bij jullie zoon of dochter?”

Ik had niet meteen zin om het daarover te hebben. Daar schrok ik een beetje van. Want in de trainingen die wij geven – die ik nota bene zelf heb ontwikkeld – is het delen van trotsmomenten fundamenteel. Die trotsmomenten zijn de bouwstenen van die éne zin die verwoordt waar je als team voor staat. Het zijn bovendien de persoonlijke verhalen die de kleur en de smaak geven aan de zakelijke praatjes, die voorheen misschien saai waren, maar nu om van te smullen.

En ik had geen zin om te delen waar ik trots op was bij mijn eigen kind!

Grappig om te zien wat er gebeurt als je als deelnemer ergens zit in plaats van als trainer. Want ik weet donders goed dat het uitspreken van iets waar je trots op bent je vleugels geeft. En toch wilde ik niet direct meedoen.

Eigenwijs als ik ben, heb ik niet braaf de instructie gevolgd en hebben we heel veilig eerst de namen van onze kinderen uitgewisseld. En waar iedereen woont en hoe we ze dan naar school laten gaan. En opeens was er stilte in het groepje ouders. Herinnerde iemand zich weer de opdracht. En wisselden we één voor één uit waar we trots op zijn bij onze kinderen. Stuk voor stuk mooie inkijkjes in het leven van andere gezinnen. Om warm van te worden. Kleine, lieve, fijne verhaaltjes. Toen ik zelf aan de beurt was, stroomde mijn hart vol van trots en liefde voor mijn eigen grote kleine meid. Zelfs nu ik dit schrijf, krijg ik weer even een brok in mijn keel. Wat een enorm sterk gevoel maakt deze vraag los. Mooi. Ik zou het zo weer doen*. Kwispel kwispel.

* Bij mensen die ik ken dan hè?!

Mooie trotsverhalen toegewenst.

Liefs, San