Ik kan het pas achteraf zo helder zien. Wat ik miste in mijn baan als projectmanager.
Antwoord op de vraag: “Waarvoor doen we dit eigenlijk”?
Ik kan me herinneren dat we diverse gesprekken hebben gevoerd. Goede gesprekken. Met het hele projectteam; met de opdrachtgever; met de samenwerkingspartners. Over de vraag: waar moet dit project toe leiden? Wat moet er uiteindelijk beter worden, voor wie?
Supergoede vragen.
Maar ik ben te snel tevreden geweest met de antwoorden. Die leken namelijk best wel op elkaar. (Ik werkte voor de kwetsbare inwoners van de stad Rotterdam en we hadden allemaal de mond vol van ‘zelfredzaamheid’.) Maar het was niet genoeg. Dat voelde ik toen al wel, maar ik wist niet wat ik ermee moest. We zeiden namelijk toch allemaal hetzelfde?
Nu, 2 jaar na het opzeggen van mijn baan, heb ik zin om terug te gaan in de tijd. Ik zou iedereen weer bij elkaar roepen en het hebben over dat gemeenschappelijke doel. In ons geval dus: het verhogen van de zelfredzaamheid.
Want ik weet nu wat ik miste: wat betékent het verhogen van de zelfredzaamheid? Hoe ziet dat eruit? Hoe weten we of we daaraan bijgedragen hebben? En welke bijdrage leveren wij daaraan?
Bij het schrijven van deze blog probeer ik een zin te maken waarmee me het alsnog lukt om helder te maken wat we deden en wat voor impact dat had. Het lukt me niet. Dat doet pijn.
Ik heb keer op keer bij klanten gezien wat voor trots, opluchting en focus het geeft als het wel helder is waarvoor je het doet. Dat gun ik jou ook zo.
Daarom deze simpele, maar doeltreffende tip:
- Stel jezelf de vraag: waartoe dient mijn werk?
- En spar erover met een naaste collega.
Grote kans dat jullie op verschillende antwoorden komen. Interessant, maar ook irritant. Want je wilt weten dat je werk ertoe doet, en dat helder kunnen verwoorden. Zou het niet een frisse start van het nieuwe jaar zijn om overtuigend te kunnen vertellen waarvoor jullie elke dag je best doen?
Ik wens jullie veel goede gesprekken en geluk toe in het nieuwe jaar.