Alles willen zeggen, is teveel. Daar kan niemand naar blijven luisteren. Maar hoe breng je dán over hoe belangrijk je werk is? Door één goed verhaal, waar je de ander mee raakt.
Dit kwartje valt – bijna hoorbaar – bij Karin die met haar collega’s leesbevordering een training storytelling volgt. Aan het begin van de training dacht ze nog: “Nóg iets erbij moeten vertellen? Ik ben altijd al zo lang van stof, en dan snappen ze nog niet wat ik doe.”
Een goed verhaal is niet extra, het is in plaats van:
Maar gelukkig kwam ze erachter dat een goed verhaal vertellen niet iets extra’s is, maar dat het in plaats komt van de gebruikelijke opsomming van wat je allemaal doet en wat je daarmee allemaal bereikt.
That’s it. 1 zin.
In de ene zin staat wél waar het in de kern echt om draait, waar de hartjes sneller van gaan kloppen, wat het allerbelangrijkste is waar ze zich mee bezig houden en waar ze voor gaan.
Er staat níet in wat ze allemaal nog meer doen en willen bereiken. Het is dus geen samenvatting.
Je kiest:
Je kiest een moment uit je werk waar je met een goed gevoel op terugkijkt. Daar gaan je oogjes vanzelf weer van glimmen als je erover vertelt. Met dat verhaal raak je de ander in het hart. Je zegt met minder woorden, maar met 1.000 keer zoveel kracht waar je het voor doet en wat je werk voor een ander betekent.
Dat onthouden we
Als Karin het nu over leesbevordering heeft, vertelt ze over Ahmed, een jongetje uit Iran. Die 2 dagen verloren op zijn nieuwe Nederlandse school rondliep. Totdat de kar met boeken het klaslokaal binnen werd gereden en de meester een boek pakte met op de kaft de naam van zijn geboorteland.
Wij onthouden Ahmed en zijn vreugdesprongetje toen hij iets herkende tussen al dat onbekende.
Eén verhaal zegt zo veel meer dan een opsomming van alles wat je doet.
