Vroeger noemde ik mezelf een Jantje lacht-Jantje huilt. Nu niet meer. Niet omdat ik niet meer lach of huil, maar omdat ik zoveel meer gevoelens kan oprakelen dan die 2. Kippenvel, een baksteen op mijn maag, angst, smelten van ontroering, dolletjes blij zijn. Alles komt voorbij. Een Jantje lacht-Jantje huilt is er niks bij, haha.
Ik heb me lange tijd (lees: 37 jaar) geen goed raad geweten met deze veelheid aan emoties. Komt misschien ook wel een beetje door mijn opvoeding waarin alle gezellige emoties welkom waren, maar stampvoeten of huilen mocht ik in mijn eentje op mijn kamer doen. Daar was beneden bij de anderen geen plaats voor.
Ik heb momenten gehad dat ik mijn emoties behoorlijk ingewikkeld en onhandig vond. Was ik ze liever kwijt dan rijk.
Van de andere kant zag ik ook wel dat ik meestal goed aanvoelde wat anderen wilden. Kon ik mensen blij maken door rekening te houden met hun signalen. (Doodvermoeiend overigens… Zoals ik al zei: ik heb een haat-liefdeverhouding met gevoel)
Op dit moment zit ik in de ‘Dolle mina-fase’: een emancipatiegolf.
Ik heb ontdekt dat die emoties ongelofelijk waardevol zijn in het werk dat ik nu doe. Als ik in gesprek ben met mensen, voel ik waar er nog iets zit wat ze nog niet vertellen, maar wat wel heel belangrijk is voor hun verhaal. Dat voel ik als een leegte in mijn buik. Ik voel het direct als ze iets vertellen wat er echt toe doet voor ze. Daar krijg ik kippenvel van. Als ze iets vertellen over waar ze trots op zijn of waar ze van houden, ga ik automatisch glimlachen en slaak ik een zacht gelukzalig zuchtje. Al die uitingen van emoties doen ertoe. Ze zeggen wat.
Ik heb dus zelfs enorm veel baat bij al die emoties.
Daarom begin ik eraan te wennen dat ze er zijn. Dat ik er heel veel gebruik van maak. Dat ik niet zonder ze kan. Ik ben ze gaan zien als waardevol instrument om mijn werk goed te doen.
Ik zou bijna willen roepen: “Leve de emotie!”
Herken je deze haat-liefdeverhouding met gevoelens? En flirt je met de gedachte om ze ook meer toe te laten in je werk? Dan heb ik een tip voor de eerste kleine stap (want wat kunnen ze overdonderend zijn die emoties!): registreer eerst alleen. Registreer op een aantal momenten of je doorhebt met wat voor gevoel je erbij zit en wat je ermee doet. Punt.