Ik blog over vertellen. Maar luisteren is ook een vak. En die luisteraars heb je hard nodig. Al was het maar om met behulp van een goede luisteraar nóg beter te kunnen vertellen.

Dus bij deze een ode aan de luisteraar. En tips voor als je nog beter wilt leren luisteren.

Je hebt geboren sprekers, maar ook geboren luisteraars. Sprekers vallen op. Luisteraars juist niet. Die treden niet op, die houden je een onzichtbare spiegel voor. Die roepen niet, kloppen zichzelf niet op de borst, maar doen ondertussen superveel voor je. Heb je zo iemand in je omgeving? Lucky you.

Wil je zelf ook wat beter luisteren? Ik ben ervan overtuigd dat iedereen er beter in kan worden. Hieronder volgen mijn tips. Waarom ik die geef?

• Omdat je heel veel tips en opleidingen kan vinden als je wilt leren spreken, maar er nauwelijks iets te vinden is over hoe je moet luisteren.
• Omdat goed luisteren minstens zo belangrijk is als goed vertellen.
• Omdat je met een paar regels of tips al zoveel beter kan luisteren.

Tip 1: C’est le ton qui fait la musique

Oftewel: je luistert met de goede intentie. Je wilt de verteller helpen. Dat is je belangrijkste taak. Helpen, niet veroordelen.

Tip 2: Assumption is the mother of all fuck ups

Nou, daar is geen woord Frans bij. 
Luisteren, niet invullen. Als je iets denkt te horen, vraag om het expliciet te maken. Niet invullen voor de ander wat jij denkt dat ie bedoelt.

Tip 3: Er staan geen vlaggetjes in

Als luisteraar benoem je wat je hoort. Ook als je denkt dat het vet obvious is. Ik heb vaker meegemaakt dat ik doorhad dat de verteller het over een mega-keerpunt had in zijn/haar leven, terwijl diegene zelf dat helemaal niet zag. Degene die het vertelt heeft het zelf meegemaakt -in alle nuances die erbij horen- en ziet het minder duidelijk dan jij.

Tip 4: De rode draad is kwijt

En datzelfde geldt voor het complete plaatje: voor een buitenstaander is het makkelijker de rode draad in het verhaal te herkennen dan degene die het zelf heeft meegemaakt. Ook dit kom ik vaak tegen in de praktijk: iemand rakelt anekdotes op uit het verleden. Alleen al door te vertellen over wat er gebeurde en wat de gedachten en emoties daarbij waren, komen er inzichten bovendrijven. Ik als luisteraar herken de rode draad. Vaak hoor ik dan: “Goh, ik had geen idee dat die dingen die ik heb meegemaakt iets met elkaar te maken hadden.”

Je opdracht als luisteraar is dus ook: laat zien welke verbanden er zitten tussen de diverse verhalen. Het voelt vaak als een opluchting voor mensen als er een rode draad in hun leven blijkt te zitten.

Oftewel: oren open lieve luisterhelden, en onbeschaamd nieuwsgierig blijven.