Microfoon aan, camera loopt – “Kan ik nu wel een slokje van mijn thee nemen?” schiet de gedachte ongemakkelijk door me heen – en de EnNuEerlijk-podcast begint. 

Wat hou ik ontzettend van die titel: En nu eerlijk. 

En toch is het ook voor mij spannend. Een hele podcast lang eerlijk vertellen. Over wat? Er was geen thema, geen vragenlijst, geen plan, geen idee. Alleen een gesprek tussen Frank Oeben van En Nu Eerlijk en mij. 

Waar droom ik van?

Via de thee -waar ik zo geluidloos mogelijk van probeer te drinken- komt het gesprek op waar ik van droom. Mooie vraag. Maar moeilijk om te beantwoorden. Voor mij dan. Ik kan jaloers zijn op mensen die wél heel duidelijke dromen hebben. Een boot om de wereld mee rond te zeilen, een huis op Ibiza, met pensioen op je 40ste. Als je zo’n droom hebt, snap je wat je moet doen om ervoor te zorgen dat die uitkomt. 

Mijn dromen voelen veel ongrijpbaarder. Ik wil me thuis voelen bij wie ik ben en wat ik doe. Ik wil dat de stemmetjes in mijn hoofd met overpeinzingen, gedachtencirkels en ‘moet ik niet dit, had ik niet zo?’ rustiger aandoen. Ik wil dat mijn gezin gelukkig en gezond blijft en dat we ons innig verbonden blijven voelen. 

Vaag

Ik vind mijn dromen vaag. En op goede dagen denk ik: maar dit héb ik allemaal al! Eehhh, maar waar dróóm ik dan nog van? 

Frank – de host van de podcast – juicht me juist toe. Hoe saai is het om een droom te hebben die je kan bereiken? Dan is het opeens af. En dan? Wat ga je dan doen; in je hut op Ibiza? Hm, goed punt. 

Franks blik op dromen hielp mij om het maar los te laten om een concrete droom te hebben om na te streven. Luister hier ons gesprek als je het interessant lijkt.

Wat zijn jouw dromen? 

Maar het thema laat me toch niet helemaal los, merk ik. Ik kan wel wat inspiratie gebruiken. Wat zijn jouw dromen als ik vragen mag? 

Dank voor het delen en de inspiratie, wie weet breng je mij en andere lezers op nieuwe ideeën.

Dankjewel!