Elke keer gebeurt het weer. Ik word een beetje verliefd op mijn podcastgast. Zo ook op Joline Jolink. (Ik was al dol op haar kleding, die kleuren!) Ik vroeg haar naar de lessen die zij heeft geleerd om haar verhaal beter aan te laten komen. Dit is wat ze zei:
“Niet bang zijn.”
Ik dacht daar later nog over na. Ik wil mensen ook meegeven niet bang te zijn om hun verhaal te delen. Maar wat nu, vroeg ik me af, als je tóch bang bent? Wat moet je dan doen?
Zeg het.
Benoem je twijfel/angst/zenuwen.
Je zal merken dat er een last van jouw schouders valt. Én er gaat een zucht van verlichting door de zaal. Want je publiek heeft al gezien dat je gespannen bent en voelt met je mee. Als je het benoemt, klopt het weer en kan iedereen ontspannen. Bovendien werkt jouw openheid aanstekelijk, mensen stellen zich nog meer open voor jou en wat je te vertellen hebt.
Moet je dan álles delen?
Ik vind van niet. Ik hoor trainers vaak zeggen dat je ‘uit je comfortzone moet gaan’. Ik vind het persoonlijk prettiger om comfortabel te blijven met wat ik deel. Ik heb weleens met een dikke keel op het podium gestaan omdat ik wel erg ver ging in het delen van mijn persoonlijke misère. Dat wilde ik niet nog een keer meemaken. Ik ben daarna nog een keer in de fout gegaan door iets te delen over mijn kinderen waar ik achteraf spijt van had. Omdat ik iets had gedeeld over hen waar zij niet om gevraagd hadden. Niet zo netjes van me. Ook dat wil ik niet meer.
Je boodschap is key
Als je tegen de grenzen botst van wat je durft te delen en daardoor niet meer waar je verhaal over moet gaan, ga dan even terug naar welke boodschap je mee wil geven. Die boodschap kun je op 100 manieren verduidelijken met een persoonlijk verhaal. Iets wat je hebt meegemaakt; je ontwikkeling naar dit inzicht; een van de ups-and-downs op je pad. Kies daar een anekdote uit die je met gemak en plezier kan delen. Dan hoef je niet bang te zijn.
