Er was eens een afdeling van een gemeente in een land hier dicht-, dichtbij. (Dat klinkt als een sprookje!) Niet lang geleden klopten zij aan bij @Vertelschool Rotterdam, omdat ze zelf wel wisten dat hun werk enorme impact heeft op de stad, maar ze kregen het niet uitgelegd aan anderen.
Dat doet zeer.
Omdat ze zich niet erkend voelen, maar ook omdat het gevaar reëel is dat er bezuinigd wordt. Als je dan je meerwaarde niet kunt aantonen, gaat er een streep door je werk.
Wat blijkt: de verhalen met impact liggen voor het oprapen
We leren de afdeling kennen als serieus en bevlogen. Daar smul ik altijd van. Mensen die zichzelf niet op de borst kloppen – “Ach, ik was maar een klein radertje in het geheel”- maar wel zichtbaar genieten van het gezamenlijke resultaat: “Dat kunstwerk staat nu tóch op de plek die het verdient!”
Juist die kleine verhalen; over een standbeeld, hoogbouw mét groen, een speeltuin, een trap in het zicht (in plaats van de lift, om bewegen te stimuleren); dát zijn de verhalen die impact maken. Want iedereen ziet door deze verhalen een standbeeld en een verstopte lift voor zich.
De ander kan het voor zich verbeelden
Dat is de crux van een verhaal met impact: de ander kan het voor zich zien. Zodat het aanspreekt, blijft hangen en uitnodigt om ook bij te dragen aan wat belangrijk is.
Laat ook je impact zien!
Mijn oproep aan jou is: wacht niet tot je bang bent om wegbezuinigd te worden. Ga nú al op zoek naar de echte verhalen in jouw werk. Kijk goed om je heen, je struikelt er waarschijnlijk over. Wie heb je gister geholpen in een gesprek? Waar heb jij vorige week je best voor gedaan om voor elkaar te krijgen? Wie heb je het afgelopen jaar zien groeien in je omgeving?
Vertel er eens over, neem anderen mee in die kleine, maar belangrijke momenten in je werk. Ik beloof je: je wordt er blij van.
Van welk moment word jij weer blij?
