Het is mijn valkuil. Als ik me zorgen maak of ik wel goed genoeg ben. Professioneel genoeg, ervaren genoeg. Heb ik wel de goede kleren? Zeg ik wel het goede?

Aaargggh! Soms kan ik me weleens klein voelen.

En wat doe ik dan? Ik ga heeeel erg bewijzen dat ik professioneel ben. En ervaren. Ik let op mijn woorden. Ben overbewust bezig met hoe ik eruit zie en wat ik doe.

Klinkt lekker ontspannen hè? NOT.

In die valkuil stapte ik toen ik in een voor mij nieuwe zakelijke omgeving begon aan een training. Ik deed heel erg mijn best om duidelijk te maken dat ik niet de zoveelste trainer was, maar een eigen trainingsbureau had. (Pff, nou en? Als je je werk maar goed doet!)

En dat ik er heus een beetje bij hoorde met mijn zorgvuldig uitgekozen outfit met hakjes. (En er dan achterkomen dat sommigen van hen ook gewoon op sneakers lopen!)

San, snap het nou eens een keer: het heeft geen zin je op te blazen, je groter voor te doen dan je bent. Sterker nog: het werkt averechts. Je voelt je er alleen maar kleiner door. Want zo vertel je aan jezelf dat hoe je bent niet goed genoeg is.

Gelukkig had ik het deze keer net op tijd door. Ik wist na 2 sessies met deze club dat ik niet als dé Vertelschool verder moest gaan, maar als San. Just me. In de laatste sessie van de training heb ik me eindelijk kunnen laten zien zoals ik me normaal gedraag: persoonlijk, open en nieuwsgierig naar de verhalen van anderen.

Heel bewust doe ik dat nu meteen vanaf het begin van de training. Ik kom binnen als San.

Heb jij je ook weleens zo gevoeld of gebeurt het je nu nog? Dan heb ik een tip (uit eigen praktijk ;)) voor je:

denk aan de momenten waarop je je op je gemak voelt in je werk. Je voelt je ‘master’. Wat heb je aan? Hoe sta je erbij? Hoe praat je?

Dat is hoe je op je best bent.

PUNT. Dat is hoe je op je best bent! Daar hoef je geen andere schoenen voor aan.