Ik deed het in mijn eentje, maar ik kan het niet alleen

Ik ben een dromer.

De leerstijlen van Kolb, ken je die? Je hebt denkers, doeners, beslissers en dromers. Natuurlijk is iedereen een beetje van alles, maar iedereen heeft een voorkeursstijl. Ik dus die van de dromer. Ik wil weten waarom iets nuttig is om te doen. Anderen willen meteen zelluf doen (de doeners). En sommigen verzetten geen stap zonder achterliggende theoretische onderbouwing (de denkers).

Als trainer neem je jezelf mee. En dus ben ik een dromer-trainer. Ik sta uitvoerig stil bij het waarom van een oefening. Hoe die in de opbouw van het programma past. Wat het doel is. Hoe het de deelnemers verder gaat helpen. Ik ben ook niet te beroerd om dan nog een voorbeeld te geven ter illustratie. En zo ga ik maar door.

Je raadt het al: de doeners zijn al 3 x afgehaakt voordat we aan de eerste oefening toekomen.

Hoe los ik dat nou op?

Doekjes voor het bloeden

Toen ik nog in mijn eentje was, heb ik kritisch naar het trainingsprogramma gekeken. Komen alle leerstijlen aan bod? En moeten de doeners niet te lang wachten voor ze aan de slag mogen? Krijgen de denkers wel voldoende theorie?

Was dit een oplossing? Een beetje. Het waren goedbedoelde doekjes voor het bloeden.

Gelukkig was er ook een echte oplossing

Ik heb altijd gedacht dat ik niet in mijn eentje dit bedrijf wilde hebben. Vandaar de naam VertelSCHOOL Rotterdam, daar werken meerdere ‘leraren’. En daar lag ook meteen de oplossing voor het dromer-doener-denker probleem: we kunnen de groepen deelnemers matchen met de trainers. Niet alleen op leerstijl, ook op achtergrond, inhoudelijke kennis en persoonlijkheid.

Ik doe de trainingen bijna nooit meer alleen. Ik kan je verklappen dat niet alleen de leerstijlen daarmee te maken hebben. Het is gewoon zo dolletjes fijn om het samen te doen. Yihaaa, vreugdedansje.

Liefs van ons allemaal:

Ferdi, Karina, Sandra, Sandra, Suzan & Tyche