Deze vragen stellen we niet
Waar doe je het voor? Waarom werk je hier? Waar wil je een bijdrage aan leveren door het werk wat je doet? Dat zijn de vragen waar het in onze trainingen om gaat. Maar die vragen stellen we niet. 

Die zijn te groot
Die vragen zijn zo groot, zo allesomvattend. De antwoorden die je op die vragen krijgt, zijn of één groot vraagteken (de deelnemer zegt nog net niet: “Weet ik veel”) of honderden flarden van antwoorden vliegen tegelijkertijd door iemands hoofd en maakt de deelnemer totaal in de war. In beide gevallen komt er dus geen duidelijk antwoord op de vraag. 

We maken hem kleiner en ‘echter’
Ik was zo blij dat ik met de methode van Simon Sinek van de Golden Circle dé oplossing had gevonden om wél de antwoorden te krijgen op die grote vragen, maar met kleinere stapjes. Zodat we de vragen konden stellen die mensen wel makkelijk kunnen beantwoorden. Simon Sinek zegt bijvoorbeeld – en dat omarm ik volledig – dat je niet moet proberen te bedénken waarom je doet wat je doet, maar dat je moet terugkijken op wat je gedáán hebt. Daar zit het antwoord in besloten. Wij vragen de deelnemers daarom om in gedachten terug te gaan naar het begin van dat ze dit werk doen. En van daaruit terug naar nu te lopen. Welke herinneringen poppen dan in hun hoofd op waarvan zij zeggen: “Dáár doe ik het voor! Dat is een typisch voorbeeld van wat ik zo graag voor een ander beteken.” 

Authentieke verhalen
Die situaties zijn individueel en voelen vaak heel persoonlijk. We laten de collega’s aan elkaar vertellen over die concrete ervaringen: wat deed je en wat voor betekenis had het voor de ander? Het zijn stuk voor stuk authentieke en vaak hartverwarmende verhalen. Die ze bijna altijd voor het eerst met elkaar delen. 

(Daarna zorgen we er ook nog voor dat ál die persoonlijke verhalen tot één gemeenschappelijke kern komen: waar staan jullie gezamenlijk voor?)

Kun je ook authentiek vertellen over de toekomst?
Eind vorig jaar hebben we met het team van de Vertelschool een sessie gedaan met een marketingmanager. De vraag was onder andere: wat voor probleem lossen we op voor onze klanten? Daar kwam uit dat onze trainingen vooral worden geboekt als er een verandering is geweest (nieuwe strategie, reorganisatie, nieuwe wetgeving bijvoorbeeld). Dan staat het team van de desbetreffende leidinggevende even voorzichtig om zich heen te kijken. “Wat moeten we nu doen? Welke richting gaan we op? Hoe ziet mijn werk er dan nu uit? Wat heb ik gemeen met deze nieuwe collega’s? Waar liggen mijn prioriteiten nu?”

Ál dat soort vragen zijn tegelijkertijd superrelevant én zorgen voor dagelijkse hick-ups. Het rolt even niet vanzelf. En het werkt juist zo lekker als je wél weet waar je met zijn allen naartoe werkt en waarom. 

Dat laatste: waarom werken we naar een bepaald doel? dát is waar wij het antwoord op vinden met onze aanpak. Dat eerste: waar werk je met zijn allen naartoe? Dat staat in de veranderplannen. Op papier. 

Dat kun je nalezen en in theorie begrijpen. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dan direct weet wat je te doen staat en waar de prioriteiten liggen in de dagelijkse werkdillema’s (want vaak tijd tekort bijvoorbeeld).

Daarom willen we mensen ook graag verhalen laten vertellen over wat zij als toekomstdroom voor zich zien: wat zou de gedroomde situatie zijn als dit project / veranderopgave / reorganisatie af is?

Maar dat zijn verhalen over dingen die nu nog niet bestaan. Ze zijn nog niet gebeurd. Hoe authentiek kunnen ze dan zijn? Dat is waar wij mee gaan experimenteren. Ik denk namelijk dat die verhalen heel helpend zijn in het neerzetten van een gezamenlijke droom. Wij zullen er onze stinkende best voor doen om die verhalen uit het hart te laten komen (niet alleen uit het hoofd), zodat alle deelnemers nog steeds met een sprongetje naar hun werk rennen om aan die droom mee te helpen. 

Als je ervaringen hebt met goede verhalen over de toekomst die je graag wilt delen, graag! Leuk om van je te horen.