De eerste keer dat ik op een podium stond om mijn verhaal te doen, werd ik steeds emotioneler. Geen gierende uithalen of snotterige toestanden gelukkig, maar ik kreeg wel een enorme brok in mijn keel toen ik vertelde over wat er bij mij thuis gebeurde na de diagnose postnatale depressie – die ik overigens met ziel en zaligheid aan het negeren was op dat moment.

Die brok in mijn keel tijdens mijn optreden vond ik toen prima. Ik kon nog steeds doorgaan met spreken en ik vond het niet erg om mijn emoties te laten zien. Het paste bij de persoonlijke workshop die ik toen gaf.

Alle keren daarna heb ik het echter niet meer zover laten komen. Emotie zit toch wel in het verhaal, ik zoek geen fysieke verandering op op het podium.

Hoe ik dat voor elkaar krijg?

Vooral door het te doen. Zo’n eerste keer vertellen is gewoon spannend en kan een fysieke reactie oproepen. Daarna raak je het meer gewend en is de reactie minder heftig.

Wat ik ook bewust heb gedaan is mijn verhaal analyseren: wat vertel ik? Wat voor emotie brengt dat met zich mee (bij mij én het publiek) en wat bereik ik daar eigenlijk mee? Zo kon ik er op een meer technische manier naar kijken en kwam ik erachter dat ik mijn doel ook kon bereiken zonder alle (kwetsbare) ins en outs van wat ik had meegemaakt op tafel te gooien.

Een beetje zakelijke afstand doet wonderen

Zo heb ik dat ook bij deelnemers in de trainingen gezien. Mensen die bang waren om in huilen uit te barsten, waren zelf verbaasd dat ze met droge ogen en zwierig gemak hun verhaal deden in het openbaar. Ik denk dat het vooral te maken heeft met het voorbereiden van je verhaal: weten wat je te vertellen hebt en met welk doel. Dan draait het plotseling niet meer (alleen) om jou, maar vooral om wat je de luisteraars mee wil geven.

Smaken verschillen en ik vind een traantje wegpinken of een bibberend stemmetje niet misstaan. Ben je ten minste een mens van vlees en bloed. Maar als je er niet aan moet denken om je op een podium zo te laten gaan, bereid je dan wat ‘technischer’ voor en stem je (nog steeds persoonlijke) verhaal af op wat je ermee wilt bereiken.

Hartelijke groet,

Het Vertelschool-team:

Ferdi
Karina
Sandra
Sandra
Suzan
Tyche