Ik heb het al eerder een keer opgebiecht: ook ik heb zenuwen voordat ik ga spreken. Vind ik dat erg? Nee. Ik zie het als wedstrijdspanning: het helpt me focussen en vlammen.

Maar getsie, heel soms word ik tíjdens mijn praatje overvallen door zenuwen. Dat vind ik niet fijn. Mijn adem gaat hoog zitten en ik voel me niet op mijn gemak.

Wat ik dan het liefst doe?

Gewoon doorgaan. Net doen of er niks aan de hand is.

Maar sinds ik training heb gevolgd bij ‘onze eigen’ Sandra de Snoo (Verhalenvanger én trainer van de Vertelschool Rotterdam), weet ik dat negeren niet de oplossing is. Kordaat als ze is, heeft ze voor ieder zenuwenprobleempje een doeltreffende tip:

• Adem hoog? -> Voeten plat op de grond.
• Raar kraakje in je stem of een piepje in je keel? –> Neem een slokje water.
• Steeds op je blaadje aan het loeren? –> Stop. Kijk rond. Ga door met je verhaal.

Bottom line is: iedereen ziet dat je niet meer ontspannen zit en spreekt. Doe er dan wat aan. Dan kan je publiek ook weer opgelucht ademhalen. Hèhè, die zit er weer lekker bij. Kunnen we weer verder luisteren naar het verhaal.